Ralph Douglas verhuisde in 1963 van Virginia (U.S.A.)naar Nederland, omdat zijn vader hoogleraar werd aan een Nederlandse Universiteit. Ralph Douglas bezocht in 1973 de kunstacademie in 's-Hertogenbosch. Hij kan er nog steeds kritisch, cynisch over spreken:'ik leerde daar een attitude maar geen vak'. De werkwijze van Douglas is tijdrovend, van tien schilderijen haalt veelal slechts één de eindstreep. Door zijn kritische geest is hij niet snel tevreden over zijn werk. Een jaarproductie van vijf schilderijen is een uitzonderlijk goed jaar. Hij schept realistisch werk, maar het is niet de waarneembare realiteit. Op zijn zoektocht naar betekenis en identiteit, herschept hij zijn wereld en geeft daar in zijn werk uitdrukking aan. Bij oppervlakkige beschouwing maakt zijn werk een ernstige indruk, maar zijn 'grimlachjes' en ironie zijn kenmerkend voor het werk. Ralph Douglas roeit al meer dan vijfentwintig jaar tegen de stroom in van grofheid en oppervlakkigheid. Zijn glazenpotjes met schilderszweet, zijn gedrevenheid en vakmanschap staan borg voor werk dat gekenmerkt wordt door een eigen signatuur en identiteit.