Piets Althuis werd in 1942 geboren in Workum. Rond haar veertigste is zij begonnen met het maken van beelden. Ze had al een opleiding voor LO-tekenen gevolgd en ging in deze tijd een opleiding voor beeldhouwen volgen aan een Vrije Akademie voor Beeldende Kunsten. Ze werkt nu al een groot aantal jaren in een eigen atelier. Zij exposeerde in verschillende galeries in binnen en buitenland. Het is opmerkelijk dat woorden uit gedichten en liedjes vaak het begin vormen van haar beelden. Zo inspireerden de 'hoge vogels' uit een lied van Huub Oosterhuis haar via allerlei omwegen tot de serie vogelcreaties. Maar ook (mythologische) verhalen kunnen de aanzet zijn voor een verbeelding in brons. Veel van haar figuren lijken op de een of andere manier iets te willen vertellen, of het nu gaat om een 'vrouw op weg naar het feest', een Icarus, een profeet of clown. Overigens zonder nadrukkelijkheid. Het verhalende element wordt nog versterkt doordat zij haar beelden bijna altijd een naam geeft. Piets Althuis heeft eens gezegd dat een beeld nooit zwaar is, ook al kun je het niet optillen. Deze op het eerste gehoor wat paradoxale uitspraak is typerend voor haar beelden. Wie ernaar kijkt, ontdekt dat ze inderdaad iets lichtvoetigs hebben. Deze lichtheid komt bijvoorbeeld in de reeks vogelbeelden treffend en functioneel tot uiting, maar ook andere beelden vallen op door hun schijnbare gebrek aan gewicht. Ook in een andere betekenis is licht een kernwoord: volgens Piets Althuis streven haar beelden altijd naar het licht. Misschien dat ze daarom voor veel mensen een bijna feestelijke uitstraling hebben. Volgens Piets Althuis is kunst, net als liefde en vriendschap, iets wat je niet kunt vastpakken maar wat wel bestaat: iets wat - in haar eigen woorden - voortkomt uit een eigen manier van kijken naar de werkelijkheid.