Paul Smulders (1962) werken zijn een spanningsveld van losse geschilderde delen in combinatie met een strak grafisch patroon. Ook de tegenstelling abstract en figuratief blijft meespelen. Zij doeken lijken zich op te delen in verscheidene niveaus die elkaar echter wel versterken. De kunstenaar weet op een boeiende wijze verbindingen te leggen tussen zijn subjectieve schilderswijze en de objectieve aard van beelden uit diverse media. Vanaf 1998 onderzoekt Paul Smulders op eigen wijze de grenzen tussen het fotografische en het geschilderde beeld. Met behulp van fotokopieën en de computer zet hij bestaande beelden om in rasterpatronen die hij op het doek afdrukt. Dergelijke 'transfers' en geschilderde partijen worden afgewisseld over elkaar heen gezet, waardoor gelaagde beelden ontstaan. De introduktie van nieuwe beeldelementen en tekenachtige vormen vindt een tegenhanger in een hernieuwde passie voor het schilderen zelf. Ofschoon Paul Smulders ook olieverf en spuitlakken gebruikt, hanteert de schilder vooral acrylverf en met name industriële acrylaten, die weer andere eigenschappen hebben. Smulders schildert nat in nat, waarbij bepaalde verven agressief op elkaar inwerken en het mengsel lijkt te schiften. Hij toont zich juist een meester door deze onvoorspelbare reacties naar zijn hand te zetten.