Bij vrijwel elke vrouw roepen de zwangerschap, de geboorte en de ervaringen erna uiteenlopende gevoelens op. Maar het is aan de kunstenaar gegund om daar artistiek uitdrukking aan te geven. Moeder worden apelleert aan instinctieve, beschermende gevoelens en verdiept het gevoel van vrouw zijn, met de kwetsbaarheid en intimiteit die daarbij horen. In de pastels van Mattie van der Veen (1974) zijn al deze elementen terug te vinden. Waar haar werk voorheen nogal introspectief was, is het nu expressiever geworden. Via de jonge vrouwen en meisjes die zij uitbeeldt, geeft zij uitdrukking aan haar eigen gevoelens en sferen. In overdrachtelijke zin zijn de pastels emotionele zelfportretten, zonder dat de kunstenaar zichzelf als visueel model gebruikt. Deze inhoudelijke verandering valt samen met een belangrijke technische vernieuwing in het werk van Mattie van der Veen. Dankzij een nieuw medium - een soort primer - pastelleert zij nu ook op gespannen doek. De structuur van het linnen geeft het werk een doorleefd effect, vooral door de combinatie met de ondergrond, die naar wens voorgekleurd kan worden. Een ander belangrijk voordeel van deze werkwijze is, dat de pastels niet langer achter beschermend glas hoeven te blijven. Zonder spiegeling neemt het oog direct de zuivere pigmenten van het pastelkrijt waar, wat het contact tussen de beschouwer en het werk aanzienlijk versterkt.