Jos Dirix is autodidact met scholing van 2 jaar bij Artis, Academie voor Beeldende kunsten te Utrecht. Beelden in de openbare ruimte zijn geplaatst in de gemeenten Ede, Nuth, Horst, Dalfsen en Neer. Zijn werk is opgenomen in o.a. collecties van de Rabobank, SNS-Bank, Van Lanschot, DSM, Koninklijke Wessanen, NMB-Heller, LTO-Nederland, McDonalds Nederland. Elk beeld van Jos Dirix (1958) is het epicentrum van een heftig krachtenveld. De brute kracht van de stier, de levenskracht van het veulen in de wei of de extatische kracht van de vrouwenfiguur, welk innerlijke vuur de uitgebeelde wezens ook bezielt, Jos Dirix stolt het in brons. En dat maakt ieder beeld tot een fascinerende momentopname, bijna zoals de rennende moeder met kind die, door de as bedolven, gevonden is in Pompeï. De beelden van Dirix blijven de energie teruggeven die er is ingelegd. Dat geldt voor de beweging waarin ze gevangen zijn, maar ook voor het uitgegloeide bronsoppervlak. Na het gieten worden de nog hete bronzen in water gedompeld. In het thermisch geweld dat hierop volgt slaat het vuur neer op de giethuid, die vervolgens zo gelaten wordt. Daardoor lijkt in elk beeld van Jos Dirix het vuur na te gloeien - het vuur van de oven, maar ook het vuur van de emotie van de spontaniteit die Dirix in zijn werk legt. Hij is een ware evenwichtskunstenaar als het erom gaat, spontane processen in balans te brengen met de discipline van een gedroomd eindresultaat. Zo ontstaan beelden vol gesublimeerde spanning, waarin de kracht van de geest zelfs de zwaartekracht pareert.