Eddy Stevens (1965). De schilderijen van deze virtuoze kunstenaar zijn als een boek dat verhaalt over tijdloze gevoelens en menselijke interactie. Afgezien van de technische perfectie is zijn beeldtaal zo bloemrijk en verhalend dat de essentie slechts voor de betrokken toeschouwer wordt onthuld. Vanuit zijn isolement als schilder beschouwt Eddy het menselijke innerlijke. Op haast mythologische wijze benadert hij gevoelens als verlangen en gebondenheid om ze vervolgens met een sobere en tijdloze symboliek weer te geven op het doek. Eddy Stevens is een gevoelig persoon, een groot denker en bovenal een hoogbegaafd schilder die de subtiliteit en complexiteit van de mens voor de eeuwigheid weet vast te leggen.