Douwe Elias is een romantische schilder en een realist. Die etiketten kunnen eerst volstaan. Er is altijd wat aan de hand in zijn schilderijen, je gaat als vanzelf vragen stellen, wat steekt erachter, waarom legt hij zijn composities op juist deze wijze over het doek, hoe kiest hij zijn kleuren? Misschien vraagt hij het zich ook af als hij met een verrekijker naar zijn doeken met verf zit te turen. In de schilderijen kunnen de beeldverhalen en die van de beschouwer elkaar ontmoeten. Daarom romantisch. Realist omdat Douwe Elias zich baseert op de goede oude schilderkunst, op de traditie en hij die niet moedwillig wil vernieuwen, maar er wel op een persoonlijke manier mee aan de haal wil gaan. Zijn weg wijst dus wel degelijk terug, maar bij de driesprong waar hij staat kan hij alle kanten nog op, als het moet rechtdoor, door het land.